۱۳۸۸ مهر ۲۹, چهارشنبه

هفته اولیا و مربیان ...زنگ ها برای که به صدا درمی آیند !


هفته اولیا و مربیان ...
زنگ ها برای که به صدا درمی آیند !
هفته اولیا و مربیان ...


زنگ ها برای که به صدا درمی آیند !


این هفته به نام " هفته پیوند اولیا و مربیان " نام گذاری شده است .




به نظر می رسد رویکرد جدید مسئولان در مورد رویکردهای مدیریت و رسیدگی به مشکلات و معضلات ، " به صدا درآوردن زنگ ها " باشد !


همزمان با هفته پیوند اولیا و مربیان؛


زنگ پیوند در مدارس تهران نواخته شد


تهران- خبرگزاری ایسکانیوز: همزمان با هفته پیوند اولیا و مربیان زنگ پیوند با حضور مسئولین، دانش آموزان و اولیای مدرسه در تهران به صدا درآمد.


به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران "ایسکانیوز"، همزمان با هفته اولیا و مربیان ، زنگ پیوند امروز با حضور رمضان محسن پور سرپرست وزارت آموزش و پرورش و سایر مسئولین آموزش و پرورش به صورت نمادین در مدرسه راهنمایی هاجر تهران نواخته شد و به همین مناسبت در هفته جاری مجمع و انتخابات شورای اولیا و مربیان در مدارس تهران برگزار می شود. قربانعلی منافی کارشناس مسئول انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش شهر تهران در خصوص انجمن اولیا و مربیان توضیح داد: هر ماه نشست هم اندیشی مدیران انجمن های اولیا و مربیان با هدف بازشناسی نقش های نوین انجمن اولیا و مربیان در جهت تقویت پیوند خانواده و مدرسه برگزار می شود و انتخابات این انجمن ها به منظور ایجاد پل ارتباطی بین والدین و مسوولین آموزش و پرورش هر سال اواخر مهر ماه انجام می گیرد.


کدخبر: 330770-03-880725 -


به نظر می رسد این گونه حرکات بیش از آن که مبتنی بر یک برنامه مشخص و یا هدف مند باشد بیشتر جنبه تبلیغی و نمایشی دارد !


دیروز " زنگ انضباط اجتماعی " امروز " زنگ پیوند اولیا و مربیان " ، فردا " زنگ های دیگر " ...


تا سال تحصیلی تمام شود و دوباره روز از نو ، روزی از نو...


این جا قصد توقف روی این حرکت را ندارم اما باور دارم تا زمانی که مسئولان جنبه تبلیغی را پر رنگ و به محتوا و فرآیند توجهی نمی شود ، وضع از این بهتر نخواهد شد !


مشاهده نوع رابطه اولیا و مربیان در اکثر مدارس ایران حاکی از دوگونه وضعیت است :


1-بالاتر از وضعیت متوسط :


برخی از اولیا به ویژه مادران بیش از اندازه متعارف روی پیشرفت تحصیلی بچه هایشان حساس هستند .


این اولیا به گونه ای افراطی وضعیت فرزند را زیر نظر دارند و رفت و آمد بیش از اندازه آن ها به مدرسه ، معلمان و دیگر کادر مدرسه را کلافه می کند !


دانش آموزان این گونه اولیا نیز خود از این حد کنترل و نظارت در رنجند و برخی از آن ها به افسردگی و سایر بیماری ها نیز مبتلا می شوند .


2-وضعیت پایین تر از حد متوسط :


می توان گفت اکثریت اولیا دانش آموزان حداقل در شهرهای بزرگ در این طیف قرار می گیرند .


برخی از این اولیا ( به خصوص پدران ) حتی نام و نشانی مدرسه تحصیل فرزند خود را نیز نمی دانند !


به علت کثرت مسائل و گرفتاری های مختلف زنده ای ، طیف وسیعی از اولیا مجال و فرصت کافی برای ارتباط تعریف شده با ارکان مدرسه را ندارند .


شاید از نظر آن ها ، مدرسه کم خطرترین ، بهترین و کم خرج ترین مکان برای گذران وقت دانش آموزان آن ها تلقی شود !


از این روست که این اولیا به محض رسیدن تعطیلات مختلف ناراحت شده و آرزو می کنند تا مدارس سریعا باز شوند !


و شاید به همین جهت باشد که این دسته از اولیا دانش آموزان از تعطیلات زیاد معلمان و کافی بودن حقوق آن گلایه دارند !


از نظر این اولیا ، برگه دعوت از اولیا ، نوعی قبض پیش پرداخت تلقی می شود و آن ها به انحاء گوناگون سعی دارند تا عطای حضور در مدرسه را به لقای آن ببخشند !


اما چه باید کرد ؟


واقعیت آن است که با وجود تشکیلاتی عریض و طویل به نام " انجمن اولیا و مربیان " و گستردگی نفوذ و اختیارات آن ، هنوز یک وضعیت " متعادل و پیش رونده " در فرهنگ عمومی جامعه شکل نگرفته است !


هنوز فرهنگ " گفت و گو " میان مدرسه و خانه شکل نگرفته است .


بدیهی است که بسیاری از پیش داوری ها و بدبینی ها ، در سایه " ارتباط متقابل و موثر " مرتفع می شود .


بخش اعظمی از این چرخه معیوب به مسئولان و برنامه ریزان برمی گردد ...


آن ها تصور می کنند به محض یک حضور خشک اداری توام با تشریفات و تبلیغات ، رسالت آن ها پایان پذیرفته است ...


گفت و گو ها باید از سطح مدرسه به " عرصه عمومی " منتقل شود .


با توجه به پیشینه رسانه های دولتی و پایین بودن ظرفیت پذیرش انتقاد و اصلاح ، لازم است تا رویکردی جدید در زمینه " رسانه " توسط صاحب نظران و مسئولان شکل گیرد .


تجربه کشورهای توسعه یافته پیش روی ماست ...


مشکل ارتباط " اولیا و مربیان " با به صدا در آوردن " زنگ " حل نمی شود !


عزم ملی برای طرح مساله ای به نام " آموزش و پرورش " با " برنامه و پیگیری " حاصل می شود .


اگر اراده ای وجود داشته باشد ...



هیچ نظری موجود نیست: