درآمدی بر ورود فلسفه به مقطع ابتدایی

نوشته : علی مرادی – دبیر فلسفه و منطق دبیرستان های تهران

نقش فلسفه در زندگی کشف راز و رمزهاست . در علوم طبیعی پی بردن به علت و معلول هاست و پی بردن به قوانین حاکم بر پدیده هاست .
اگر می خواهیم قوانین تاثیر و تاثر پدیده ها بر یکدیگر و علت و معلول ها را بررسی کنیم ، باید به علوم تجربی مراجعه کرد نه فلسفه ؛ پس آموزش فلسفه در ابتدایی قبل از یادگیری علوم طبیعی ( ریاضی ، فیزیک ، شیمی و... ) چگونه ممکن است ؟
سر از عمق حقایق درآوردن قبل از آموزش حقایق امکان ناپذیر است .
شناخت واقعیت  داشتن اجسام ، اصالت کهکشان ، اصالت شکل ها ، گیاهان ، اتم ... ابتدا باید آموزش داده شود بعد دانش آموز پی به فلسفه وجود آن ها ببرد .
در حالی که فلسفه به دنبال پیدایش ریشه فکر و اندیشه هاست ، زیربنای فکری را مشخص می کند ، پایه و اساس و ریشه ها را مورد توجه قرار می دهد . به دنبال عقلانی کردن اعتقادات ، شناخت ها و باورهاست .
فلسفه چگونگی انتخاب کردن را می آموزد .
فلسفه مبنای علوم طبیعی ، علوم ماورایی ، علوم هنری ، اخلاقی و اجتماعی را آموزش می دهد .
چگونه ممکن است علوم قبل از آموزش فلسفه آن ها گفته شود .
آیا  از مکاتب فلسفه  ، عقلانی، حس گرایی ، پوچ گرایی و یا ماده گرایی کدام یک آموزش داده می شود ؟
فلسفه پوچ گرایی واقعیت و حقیقت را رد می کند .
فلسفه ماتریالیسم حقیقت را ثابت نمی داند .
فلسفه مذهبی حقیقت و واقعیت را ثابت می داند . ابتدا مکاتب باید آموزش داده شوند یا فلسفه آن ها گفته شود . بدون شناخت مکاتب ، دانش آموز مفاهیم علمی را می آموزد نه پایه و اساس مفاهیم علمی را .
در دوران کودکی بیشتر ادراکات کودک از راه حواس پنج گانه است .
در حالی که در فلسفه بحث از بی اعتباری حواس است یا حداقل شناخت جزیی است ؛ چگونه ممکن است به کودک بگوییم حواس تو اشتباه می کنند !