چندی پیش یکی از همکاران در درس معارف اسلامی ( دین و زندگی ) تعریف می کرد که به دنبال ابلاغ بخشنامه ای قرار شد که دبیران این درس در اداره جلسه ای داشته باشند .مسئول جلسه در ابتدا با بیان کلی مقدمات و موخرات ، تاکید کرد که این جلسه صرفا جهت بحث حول مشکلات و نکات درس مربوطه تشکیل شده و به هیج وجه اجازه نمی دهد که کسی بخواهد موضوع را به بیراهه کشانده و اصطلاحا " بحث سیاسی " کند .
به گفته این همکار ، پس از مدتی همان مسئول جلسه شروع به توهین علیه چند شخصیت و یا چهره سیاسی و اجتماعی می کند ...
بارها در جلسات مدیران واز سوی مقامات به جد تاکید شده است که مدرسه جای بحث های سیاسی نیست و مدیران باید به شدت با آن برخورد کنند .
این یک واقعیت است که آموزش و پرورش حرفه ای و تخصصی نمی تواند متاثر از فضای متلاطم و یا متشنج سیاست باشد و این نهاد باید به وظایف حرفه ای خود مطابق استاندارهای تعریف شده جهانی عمل کند .
اما مشکل در نوع دیدگاه برخی مسئولان و نیز برنامه ریزان نسبت به مقوله " انسان و فرآیند تفکر " است .
آن ها تصور می کنند که ذهن دانش آموزان و نیز معلمان خالی از هر گونه اغیار است و متقابلا رسالت آن ها فقط پر کردن این لیوان خالی است !
و لابد تصور می کنند چون طبق ارزیابی های قبلی آنها ، معلمان جز یکی از گروه های اجتماعی هستند می توانند در این مسیر از این جایگاه اجتماعی بهره ببرند !
اما خوشبختانه و یا متاسفانه ، خاصیت و ویژگی های علوم انسانی پیچیده تر ازعلوم پایه است .
در علوم انسانی وقتی از عناوین و موضوعات وارد فاز تحلیل و قضاوت شوید باید که در نهایت یک استنتاج منطقی داشته باشید .
به عنوان مثال و همان گونه که قبلا سخن معلم در گفت و گویی با یکی از دبیران درس جامعه شناسی ( 1 ) انجام داد ؛ برخی فکر می کنند با هر چه انتزاعی کردن و نیز کلی کردن موضوعات و آیتم های اجتماعی می توانند از بار تحلیل مصادیق بکاهند !
چرا باید از ایجاد یک فضای گفت و گو متقابل واهمه داشت در حالی که اگر واقعا محیط آموزش و پرورش برای ساختن و شدن است هر کس باید متاع خود را در این بازارعرضه کند و سرانجام هر کس به اندازه بارش ازآن بهره بجوید.
هنر " گفت و گو و اقناع " را باید در مدرسه آموخت .
اگر این جا آموخته نشود و دانش آموزان امروز و کارگردانان آینده جامعه این هنر را نیاموزند ، جبران آن در مراحل بعدی زندگی ناممکن و غیر محتمل خواهد بود ودر غایت آن چیزی که عاید جامعه خواهد شد پرخاشگری های مزمن عاری از عقل و منطق و صرفا برای اثبات توانایی های فیریکی خواهد بود !
نمی توان در یک جاده طرفه و با شتاب فراوان نظرات خود را به دیگران تحمیل کرد .
دو گوش و یک زبان !
این به آن معنی است که انسان دوبرابر آن چه می گوید باید بشنود .
آیا این گونه ایم ...
مطلب مرتبط :
اتاق دبیران و جنبش سبز !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر