قصه استیضاح وزیر آموزش و پرورش این دولت ، یک حافظه تاریخی ، یک فرهنگ و چند نتیجه !

از همان ابتدا می شد قصه استیضاح را تا به آخر خواند !

مجلسیان برای آن که " شمشیر داموکلس " را حفظ نمایند آن را به مدت سه ماه مسکوت گذاردند تا ثابت کنند" اگر بخواهند در راس امورند ! "
آقای حاجی بابایی هم که به گفته خودش سر سوزنی دلبسته این پست بی پوست نبوده است در یک اظهار نظر اعلام کرد که برای مجلس احترام خاصی قائل است و موضوع استیضاح تاثیری در این احترام نخواهد گذاشت !
" وزير آموزش و پرورش گفت:‌ هيچ موقع و هيچ موضوعي باعث نخواهد شد كه نسبت به مجلس مكدر بشوم و هيچ كوشش و تفسيري نمي‌تواند بين علاقه من به مجلسي كه كه 14 سال با خون و پوستم در آنجا بودم و با چهار دوره نمايندگان مجلس آشنا بودم فاصله ايجاد كند.
وي با اشاره به اسيضاح خود گفت: من براي مجلس احترام خاصي قائلم، به دليل اينكه خودم هم 14 سال در اين مجلس بودم و خدمت كرده‌ام، موضوع استيضاح اخير تاثيري در احترام من نسبت به مجلس ندارد. ( ایسنا : 16/07/89 )
لابد آقای حاجی بابایی که متوجه خطر شده اند فراموش کرده اند که در ابتدای وزارت خویش طرح اصلاح ساختار آموزشي را بدون آن که حتی با کمیسیون آموزش مجلس مشورت و یا مطرح کنند آن را یک سره به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارجاع دادند !
بی محلی این نماینده سابق به این کمیسیون تا بدان جا رسید که رئیس کمیسیون آموزش مجلس برای آقای حاجی بابایی خط و نشان کشید و اعلام کرد که فرستادن اين طرح از سوي آموزش و پرورش به شوراي عالي انقلاب فرهنگي بر خلاف قانون و مغاير با اساسنامه اين شورا است ( ایلنا – 6/10/88 )
آقای عباس پور به صراحت تاکید کرد که از حقوق قانونی خود کوتاه نخواهد آمد هر چند آقای حاجی بابایی کار خود را کرد اما قضیه استیضاح اخیر نشان داد که موضوع جدی است و تحمل دوستان قدیم هم حدی دارد !
چه می توان کرد ؟
ایرانیان اکثرا دقیقه 90 هستند !
فرهنگ مشارکت و هم اندیشی اعرابی در میان ما ندارد و چاشنی کار برخی مواقع و برای پیشبرد امور گاها زور خواهد بود ...
اگر آقای حاجی بابایی از همان ابتدا متوجه جایگاه خود بود و روابط قانونی را مد نظر می داشت ؛ اکنون نیازی نبود که دائما رفاقت و دوستی چندین ساله خود  با مجلسیان را به رخ افکار عمومی بکشد چرا که ایشان فارغ از خود ، جایگاه معلمان و آموزش و پرورش را نیز تنزل داده اند !
شاید آقای حاجی بابایی متوجه خیلی از مسائل شده اند !
هر چند این حافظه ماندنی و پایدار نخواهد بود ...