کار پوشه ، الزامات و واقعیت ها ...درآمدی بر برخی تناقض ها و چالش ها در درس زبان انگلیسی آموزش و پرورش

یکی از دروسی که تاکنون مورد غفلت واقع شده و متناسب با جایگاه آن در تعلیم و تربیت نوین به آن توجهی نشده است ، درس  " زبان خارجی "  است .
این درس در 3 سال دوره راهنمایی و دبیرستان ارائه می شود اما اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان و دبیران اذعان دارند که خروجی سیستم کارآمد نیست .
در این مورد مطالب و یادداشت های زیادی نوشته شده است ؛ اما در این جا سعی می کنم که به برخی مسائل که تاکنون به آن کم پرداخت شده است اشاره ای داشته باشم .
در دوره راهنمایی میزان ساعات این درس در هفته ، 4 ساعت و به عبارتی 2 زنگ است ؛ اما به محض ورود به دوره متوسطه در سال اول به هفته ای 3 ساعت و در سال دوم تا چهارم به هفته ای 2 ساعت یعنی یک زنگ کاهش می یابد !
این در حالی است که درس عربی تا پایان دوره متوسطه هفته ای 4 ساعت تدریس می شود و البته بسیاری از دانش آموزان بر این عقیده معترفند که این درس متناسب با میزان ساعات آن کاربردی برای آن ها و آینده شغلی و تحصیلی ندارد !
همچنین ، میزان استقبال دانش آموزان و نیز جوانان در ثبت نام برای آموزش زبان انگلیسی و در آموزشگاه های زبان دلیل دیگری بر این مدعاست .
جالب است بدانیم که در دوره کارودانش و فنی حرفه ای ، درس زبان انگلیسی تا سال دوم ادامه دارد و سال سوم ، این درس حذف می شود !
حال باید این سوال را مطرح کرد که برای هنر آموز و یا فارغ االتحصیل این دوره ، اهمیت کدام یک بیشتر است ؟ !
اولیای دانش آموزان مبالغ نسبتا زیادی را صرف فرزندان خود جهت یادگیری زبان انگلیسی در خارج از حوزه آموزش و پرورش می کنند .
اما وقتی همان دانش آموز وارد محیط مدرسه می شود و فرضا معلمی بخواهد با روش های آموزشگاه های زبان به تدریس این درس بپردازد با مقاومت اولیایی روبه رو می شود که سالانه مبالغ و نیز انرژی زیادی را صرف آموزش فرزندان خود برای یادگیری این درس در آموزشگاه های بیرون از حوزه آموزش و پرورش می کنند !
این تناقضی است که تاکنون کم تر کسی به آن پرداخته است !
شاید این گونه پذیرفته شده است که اگر کسی می خواهد زبان یاد بگیرد جایش در این آموزش و پرورش نیست !
هیچ گاه فراموش نمی کنم سالی را که دبیری قصد داشت واقعا زبان انگلیسی را به دانش آموزان دوره متوسطه تدریس کند اما اولیای دانش آموزان با این بهانه که ممکن است معدل دانش آموزان افت کند مانع کار این دبیر شدند !!
گویا اولیای دانش آموزان به آموزش و پرورش به عنوان یک  " ماشین تولید مدرک " نگاه می کنند که باید به هر قیمتی ، دانش آموزان نمره بالاتری داشته باشند !
کسی به فکر کیفیت و یا یادگیری دراین حوزه نیست !
البته این یک جنبه مساله است .
در یکی از جلسات شورای دبیران ، مدیر یک هنرستان کار و دانش در مورد درس زبان انگلیسی چنین گفته بود :
 " .... ضمن تشکر و قدردانی از آقای .... که نقش قابل توجهی در افزایش میزان قبولی دانش آموزان داشته اند ؛ آقای ... لطفا بفرمایید که این امر چگونه اتفاق افتاده است تا دبیران دیگر هم مستفیض شوند ؟!
و آن دبیر هم ضمن تشکر و ارادت ویژه این گونه بیان کرده بود که طبق فرمایش و نیز حسب الامر جناب آقای مدیر ... کتاب های کمک آموزشی ( گام به گام ) برای این درس را برای همه دانش آموزان تدارک دیده است  ( این در حالی است که این گونه کتب ، هیچ گونه بار آموزشی ندارند و سخن معلم قبلا به آن پرداخته است  ؛ اینجا و اینجا ) و نیز قبل از امتحان با دانش آموزان نمونه سوالات امتحان را کار کرده است !
و اضافه می کند :
... " این جا بچه ها نخودی هستند !
باید سطح دانش آموزان را در نظر گرفت !
زیاد نباید سخت گرفت ، این بچه ها گناه دارند ... از این ها که دکتر و مهندس بیرون نمی آید ؛ پس حیف است دانش آموزی به خاطر یک و یا چند درس بیفتد و کارش به شبانه بکشد !
بالاخره این دانش آموزان قبول می شوند ، پس ما چرا لقمه را بچرخانیم ... "
این ها گوشه ای از واقعیات مدارس ما هستند ...
چندی پیش گروه های آموزشی ، لزوم استفاده را از " کار پوشه " را مطرح کرده بود .
حال سوال این است که با آن نگرش اولیا و این روش های مرسوم و نگاه های موجود در سیستم که البته ضعیف هم نیستند ، آیا انگیزه و یا فلسفه ای برای آن گونه فعالیت های کیفیت بخش باقی خواهد ماند ...