از خود راضیان کوچک ...انحصار گرایان در پرده !

علی رضا هاشمی  :

1 ) غزالی اندیشمند مسلمان ، پرسشی را این چنین در برابر ما می نهد ؛ اگر فردی در مقابل شما چوب دستی اش را تبدیل به اژدها کند و زمانی بعد ادعا کند عدد سه بزرگتر از ده است ؛ شما چه می کنید ؟

آیا چون آن توانایی معجزه گون را دیده اید ادعای دوم او را نیز می پذیرید ؟
شاید هر دو را رد کنید؟
ولی بهتر است ادعای دوم را صد درصد مردود اعلام کرده و مطلب اول را قابل بررسی بدانید !
حکایت ما و بهشتی لنگرودی هم چنین است ( فعلا بسط بیشتر لازم نیست ) !
2) تشکلی که مغر متفکرش ، گفته و می گوید : " برای ما اصلا مهم نیست که طرف ما دولت خاتمی است یا دولت احمدی نژاد .... " و از فهم چنین تفاوت آشکاری عاجز است ، چگونه می تواند فعالیت صنفی – مدنی داشته باشد ؟
آن ها که هنوز الفبای فعالیت های اجتماعی را درک نکرده اند و نمی دانند انحصار گرایی و مطلق اندیشی در سیاست راهی ندارد ، بهتر است مانند خوارج علیه همه قیام کنند ، صدای داود و انکر الاصوات برایشان یکسان باشد ، سرکوب شوند و بازیچه دست سیاست مداران قرار گیرند !
اینان سرکوب شدن شان را دلیل حقانیت گرفته اند و نمی دانند بیشتر ضربه را از افکار خود می خورند نه عوامل بیرونی !
3) سازمان معلمان ایران در خفا و علنا بارها اعلام کرده مهم ترین مطالبه خود را همانا خواسته تاریخی ملت ایران ، " حاکمیت بر سرنوشت خویش " می داند و از جایگاه معلمی ( صنفی – مدنی ) این خواست را فریاد زده و همه مطالبات صنفی دیگر را ذیل آن تعریف می نماید .
ما آموزش و پرورش را در ایران امروز متغیر مستقل ندانسته و متغیر وابسته می دانیم و باورمان این است که تا آن مشکل بزرگ حل نشود این مشکل نیز حل نخواهد شد !
4) اولین تجمع معلمان حول محور مسائل صنفی را سازمان معلمان ایران در 25 دی سال 1380 سازمان دهی کرد و پس از آن نیز عملکردش از مدعیان صنفی کانون بسیار روشن تر و چه بسا پر بارتر بوده است .

5) در انتخابات سال 88 موسوی متن کذایی کانون را امضا نکرد و کمیته فرهنگیان ستاد او زیاده خواهی های کانون را بزرگوارانه بی پاسخ گذاشت !
اینک به جای اقرار به اشتباه خود با آوردن چند باره نام موسوی به دنبال جبران مافات و کسب مشروعیت برای خویش می باشند که قطعا در این امر نیز موفق نخواهند بود !