شهین دخت میان دشتی - عضو شورای مرکزی سازمان معلمان ایران
انزوای اینترنت در عرصه رسمی آموزش وپرورش
وقتی از حرفه ی معلمی و نو آوری در عرصه آموزش سخن به میان می آید بی درنگ ذهن ها متوجه اینترنت و فضاهای مجازی می گردد و در عصر ارتباطات انتظار می رود معلمان برای تجهیز به امکانات جدید و نوآوری های آموزشی خود را با اینترنت مانوس نموده و از این ظرفیت شگفت انگیز در مسیر حرفه ی معلمی خود نهایت بهره برداری را به انجام برسانند.
از طرفی وقتی به این واقعیت اجتناب ناپذیر می اندیشی به طور حتم تصور خواهی نمود که دراین راستا برنامه های ستادی و رسمی به طور جد آن هم پس از شکل گیری معاونت نو آوری در وزارت آموزش و پرورش تدوین و به مرحله ی اجراگذاشته شده است ومعلمان با بهره برداری از این برنامه ها می توانند در توانمند سازی و به روز نمودن خود گام های مهمی را بردارند.
تجهیز مدارس به امکانات نرم افزاری و سخت افزاری ،کلاس های آموزش ضمن خدمت در زمینه"IT" وراه اندازی سایت های مختلف مرتبط با آموزش و پرورش در وزارت خانه،سازمان ها و مناطق از جمله مواردی است که انتظار می رود در گرایش معلمان به عرصه مجازی انگیزه و شور و شوق را ایجاد کرده باشد و بیش از یک میلیون دست اندر کار امر تعلیم و تربیت در این مجموعه به سمت دنیای مجازی سوق داده شده باشند.
اما متاسفانه آنچه که شواهد گواهی می دهند خلاف انتظار است و استناد به یک نمونه از آنچه که بناست استفاده از اینترنت را نهادینه نماید اثبات کننده ی این ادعاست.
وزارت آموزش و پرورش به طور هماهنگ سایت هایی را طراحی نموده تا تمام ادارات آموزش و پرورش با تجهیز به سامانه ی اینترنتی زمینه را برای گرایش معلمان و اولیای دانش آموزان به این مسئله فراهم سازد.
با نگاهی گذرا و مراجعه موردی به تعدادی از سایت های ادارات و مناطق به ویژه استانها و شهرستان ها به خوبی در خواهیم یافت که تلاشی اصولی و اساسی در این راستا صورت نگرفته و فقط در حد شعار باقی مانده است.خالی بودن سایت ها از حداقل اطلاعات مربوطه که در سرفصل های طراحی شده سایت پیش بینی شده است حکایت از بی توجهی ناشی از باور نداشتن این مهم در سطح مدیرانی است که انتظار می رود خود پیشگام توسعه فن آوری اینترنتی در عرصه آموزش و پرورش باشند، به عنوان مثال وقتی به سایت بعضی از مناطق مراجعه می نمایی نه خبری از مقالات پژوهشی است و نه در بخش های دیگر ! ماننداخبارتشکیلات سازمانی،مدارس و......چیزی را مشاهده می کنی و تاسف بارتر اینکه در ساده ترین بخش که معمولا مورد علاقه مدیران نیز است یعنی انعکاس اخبار مناطق گاهی هفته ها می گذرد ولی خبری بر روی سایت درج نمی گرددو درد آورتر اینکه به دلیل عدم تشویق مسئولین و کارشناسان مراجعات به سایت ها نیز خجالت آور است و در بعضی از مناطق تعداد مراجعات در روز به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد.
این واقعت ها حکایت گر این مسئله است که متاسفانه در عرصه رسمی آموزش و پرورش اینترنت در انزوای نزدیک به مطلق قرار دارد و به جز تعدادی از معلمان علاقمند به تحقیق و پژوهش چندان ایتنرنت مورد توجه و استقبال قرار ندارد و حتی در کارکرد حداقلی آن یعنی اطلاعات اولیه مدارس و دستیابی به اطلاعات فردی معلمان به عنوان مثال آگاهی از فیش های حقوقی ماهانه نیز چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد،این در حالی است که اگر مدیران،مسئولین و کارشناسان با جدیت و ایمان به مهم بودن این مسئله برنامه هایی را تدوین نمایند و معلمان را تشویق کنند ، دراندک زمانی شاهد گرایش معلمان به عرصه مجازی خواهیم بود وبا توجه به جذابیت این عرصه دیگر جای نگرانی نخواهد بود، چرا که این جذابیت ها خود عاملی خواهند بود برای استمرار ارتباط معلمان با اینترنت و بهره برداری از آن در مسیر ارتقای حرفه ی معلمی.
امیدواریم مسئولین حوزه ی ستادی و مدیران و دست اندر کاران مناطق و شهرستانها اینترنت را رقیب خود ندانند و تکنولوژی
را دشمن رشد و توسعه فرض نکنند و نگران این نباشند که اگر پای معلمان به فضای اطلاعات مجازی گشوده شود زیر پای آنها خالی خواهد شد و یا آنها از قافله ی اطلاعات عقب خواهند ماند و اقتدار آنها زیر سئوال خواهد رفت، چرا که پیشرفت همگان در دانستن است و توانستن وام دار این دانستن هاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر