پس از روی کار آمدن دولت نهم و دهم به کرات از پیشرفت ایران در زمینه مسائل هسته ای و فضایی گفته شده است .
البته هر ایرانی از این که کشورش به قله های پیشرفت و ترقی صعود کند خوشحال می شود اما باید دید که این گونه پیشرفت ها و توسعه – اگر واقعیت داشته باشد - بر کدام محوریت استوار است ؟
آقای علی احمدی در زمان وزارت خود در آموزش و پرورش یک بار این سخنان را ایراد نمود :
« .... وي در ادامه سخنان خود مجددا به بحث توسعه فناوري‌هاي نوين در دنيا بازگشت و اذعان كرد: بنده با اين كه در ارتباط با فناوري اطلاعات و ارتباطات رشته دانشگاهي را راه‌اندازي كرده‌ام و معلم فناوري اطلاعات هستيم، امروز پسر دبستاني من در استفاده از اين فناوري از من جلوتر است.
علي‌احمدي به پيشرفت‌هاي ايران در عرصه‌هاي علمي نيز اشاره كرد و ضمن اين كه اين پيشرفت‌ها را مصداقي بر استعدادهاي ايرانيان براي كسب فناوري‌هاي نوين دانست، اظهار كرد: دانشمندان كشور ما نوعا ميانسال هستند و تا 50 سال ديگر نيز مي‌توانند نقش‌آفرين باشند. كجاي دنيا متوسط سن دانشمندان يك كشور 35 سال است؟
وي با استناد به گفته خود با تاكيد بر اين كه ما در شرايطي كه در تحريم هستيم، زودتر از افق به اهداف سند چشم انداز 20 ساله نظام مي‌رسيم، گفت: امروز ما در بسياري از زمينه‌هاي علمي و فناوري‌ها رتبه تك رقمي داريم.
وزير آموزش و پرورش براي گفته خود مثال زد: امروز فرمولاسيون مبارزه با بسياري بيماري‌هاي صعب‌العلاج در ايران كشف مي‌شود. علاوه بر اين ما در زمينه‌هايي همچون شبيه‌سازي، حرف‌هاي زيادي داريم و اين نيز در حالي است كه ساير زمينه‌ها از جمله نانو فناوري، انرژي هسته‌اي و حوزه دفاعي از جمله ساخت ماهواره نيز جزو پيشرفت‌هاي اصلي ما محسوب مي‌شود. »
" سخن معلم " نیز در یادداشتی این سخنان را به نقد کشید ( 1 )
اما اخیرا آقای حاجی بابایی وزیر این دولت نیز سخن از فرستادن انسان به فضا توسط ایران به میان آورده است :
« وزیر آموزش و پرورش: در آینده‌ای نزدیک ایران به فضا انسان می‌فرستد، مهر
وزیر آموزش و پرورش با تاکید بر اینکه ایران قطعا به قدرتمندترین کشور از لحاظ تولید علم در خاورمیانه خواهد رسید، افزود: در آینده ای نزدیک کشورمان به فضا انسان می فرستد.
حمیدرضا حاجی بابایی در همایش فرزندان روح الله که با حضور اعضای سازمان دانش آموزی در حسینیه جماران برگزار شد، گفت: پیش از انقلاب اسلامی عنوان می شد که ایران لیاقت ندارد و حتی نمی تواند یک سوزن بسازد، پنج میلیون بشکه نفت را از کشور بیرون می بردند، ایران را در مجامع جهانی نمی شناختند و حتی اگر جایی برای رای گیری بود آمریکا عنوان می کرد که رای ایران رای ما است و مردم ما در سختی مطلق زندگی می کردند اما هم اکنون شاهد افتخارات زیادی در سطح علمی و فناوری در کشور هستیم.
حاجی بابایی با اشاره به دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران طی سی سال گذشته گفت: پیش از انقلاب 38 درصد دختران کشور بیسواد بودند اما امروز امکان تحصیل برای همه فراهم شده است.
وزیر آموزش و پرورش با اشاره به موفقیتهای ایران در فناوری هسته ای گفت: زمانی به ما اجازه غنی سازی اورانیوم را نمی دادند ولی سرانجام موفق شدیم که با قدرت جوانانمان وارد باشگاه هسته ای شویم که پیش تر هشت کشور عضو آن بودند و خود را برتر از کشورهای دیگر می دانستند.
حاجی بابایی افزود: امروز ایران می تواند در هر درصدی که می خواهد اورانیوم را غنی کند و اصلا مهم نیست که دیگران ناراحت می شوند، داد می زنند و عصبانی می شوند. وی ارسال ماهواره به همراه موجود زنده را یکی دیگر از موفقیتهای علمی دانشمندان ایرانی عنوان کرد و افزود: در آینده ای نه چندان دور نیز شاهد فرستادن انسان از کشورمان به فضا هستیم ».
همان گونه که در یادداشت قبلی نیز گفتم حدود 50 سال پیش اولین سفینه توسط روس ها به فضا پرتاب شد که متعاقب آن و به فاصله چند سال آمریکایی ها نیز سفینه خود را راهی فضا نمودند .
اما اکنون چه وضعیتی است ؟
شاید بتوان گفت اعضای ارشد و تاثیرگذار حزب کمونیست به مدد پول های هنگفت و صرف هزینه های فراوان بدون آن که این سرمایه گذاری در زیر ساخت های توسعه به خصوص آموزش و پرورش بوده باشد سعی کرد تا قدرت خود را در قالب یک ماسک به رخ جهانیان بکشد .
اما سوال این است که در حال حاضر این کشور پس از تقسیم شدن به بیش از 14 پاره چه سرانجامی یافته است ...
آیا آن رشد بادکنکی که تحت یک فضای گلخانه ای و آزمایشگاهی صورت گرفت توانست همچنان پایدار بماند ؟
آیا می توان گفت که در حال حاضر روسیه یک " قدرت اقتصادی " است ؟
سخن ما این است که محور توسعه باید " آموزش " باشد وگرنه با به کار گرفتن چند دانشمند و صرف هزینه های فراوان نمی توان گفت که کشور به توسعه و پیشرفت رسیده است !
اگر آقای حاجی بابایی ادعا دارد که 38 درصد دختران پیش از انقلاب بی سواد بودند و اکنون امکان ادامه تحصیل برای همه فراهم شده است خوب است بدون پرخاش و یا تهدید و عصبانیت در مورد حداقل 3 میلیون بازمانده از تحصیل که به گفته حسن الحسینی معاون پیشین حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش در آذر 88 شاید آمار آن به 4 میلیون نفر رسیده باشد پاسخگو باشند !
شاید نبود دانش آموز بازمانده از تحصیل بهتر از مدینه فاضله ای باشد که مسئولان با ادعاهای بی پایه می خواهند واقعیات را وارونه جلوه دهند !
( 1 )
توسعه بدون محوريت " آموزش " محكوم به شكست است پنجشنبه یکم اسفند 1387 20:56
وزير آموزش و پرورش اعلام كرد: مجلس تجديدنظر در طرح حذف كنكور را در دست پيگيري دارد.
به گزارش خبرنگار «آموزش و پرورش» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عليرضا علي احمدي در حاشيه همايش دانش‌آموزي ترويج و فرهنگ‌سازي سند چشم‌انداز 20 ساله نظام در پاسخ به پرسش جمعي از دانش‌آموزان در مورد سرنوشت طرح حذف كنكور، توضيح داد: در زمينه اين طرح در مجلس صحبت‌هايي انجام شده و آنها هم‌اكنون پيگير تجديدنظر در آن هستند.
علي‌احمدي در عين حال تاكيد كرد: البته اين كه چه زماني اين امر به ثمر برسد، دقيقا مشخص نيست.
وي اين مطلب را نيز خاطر نشان كرد كه آموزش و پرورش به عنوان مجري، نسبت به اجراي همه مصوباتي كه در كميته كنكور درباره آن تصميم گرفته و تصويب مي‌شود، اقدام مي‌كند و در اين زمينه به عنوان مجري از آمادگي كامل براي اجراي مصوبات برخوردار است.
وزير آموزش و پرورش همچنين در اين مراسم تاكيد كرد: اين سيستم كه برخي معلمان صبح كه به كلاس مي‌روند ضبط صوت خود را روشن و يكسري مطالب را دائما تكرار مي‌كنند، دانش‌آموزان هم صرفا به اين متكلم وحده گوش مي‌دهند و در نهايت هم ضبط صوت خاموش مي‌شود و كلاس تمام، بايد به روز شود، زيرا در عصر فناوري، كلاس‌هاي درس بايد به يك اتاق چندرسانه‌اي يا مولتي مديا تبديل شود.
به گزارش ايسنا، علي‌احمدي ادامه داد: ما تا كي بايد منفعل باشيم؟! تا كي معلمان يعني همه را به خط كردن؟! تا كي به دانش‌آموز بگوييم جيك نزن والا نمره انضباطت فلان مي‌شود؟! اين در حاليست كه دانش‌آموزان خلاق امروزي در قالب محدود نمي‌گنجند و بايد آنها را درك و استعدادهايشان را شناسايي كرد.
وي خطاب به دانش‌آموزان با تاكيد بر اين كه ما براي دستيابي به جايگاه اول در آسياي جنوب غربي در افق 1404 نيازمند اين هستيم كه نظام تعليم و تربيتمان، انسان‌هايي را براي رسيدن به اهداف اين افق تربيت كند، تحقق اين امر را مستلزم تبيين چشم انداز تعليم و تربيتي و فرهنگي براي كشور دانست.
وزير آموزش و پرورش با طرح اين پرسش كه نظام تعليم و تربيت در افق ايران 1404 كجاي كار است و چشم‌اندازش چيست؟ افزود: امروز در صحنه تعليم و تربيت مولفه‌هاي جديدي پيدا شده كه اگر آنها را در نظر نگيريم، به اهداف افق 20 ساله نظام نمي‌رسيم.
وي با يادآوري اين كه امروز فرهنگ عمومي حاكم و نظام تعليم و تربيت ما به شدت از عوامل غيرقابل كنترل اثر مي‌گيرد، توضيح داد: امروز در صحنه تعليم و تربيت براي خانه و مدرسه رقباي جديدي پيدا شده است؛ آن گونه كه امروز اينترنت و ماهواره، بلوتوث و حتي صدا و سيما، رقيب معلم، پدر و مادر و اولياي نظام تعليم و تربيت هستند.
علي‌احمدي با افزودن اين كه امروز فعاليت‌هاي تعليم و تربيتي ما بايد آن قدر جاذبه داشته باشد كه بتواند متربي ما را متوجه خود كند، تصريح كرد: امروز چه بخواهيم و چه نخواهيم، معلم تنها گروه مرجع در نظام تعليم و تربيت تلقي نمي‌شود، زيرا ورزشكار، هنرمند، انيميشن، فيلم و سريال، سياستمدار، مولتي مديا و همه و همه رقيب معلم شده‌اند.
به گزارش ايسنا، وزير آموزش و پرورش خطاب به دانش‌آموزان حاضر در اين همايش، گفت: شماها از حزب‌الله‌هيتان تا خداي نكرده، آن‌هايي كه به مسايل ديني بي‌تفاوت هستند، از عوامل محيط پيرامون خود اثر مي‌گيريد.
وي ادامه داد: امروز فناوري‌هاي فرهنگ‌ساز در دنيا رايج است كه سبك زندگي ما را تعيين مي‌كنند و فقط يك فعاليت سخت‌افزاري نيستند، بلكه فناوري‌ها هستند كه فرهنگ خود را هم صادر مي‌كنند و زندگي ما را تحت تاثير قرار مي‌دهند.
علي‌احمدي با بيان اين كه در اين شرايط، فناوري‌هاي رسانه‌اي مدرسه و كلاس درس من و شما را زير و رو خواهد كرد، خاطر نشان كرد: كلاس‌هاي درس ما بايد به اتاق‌هاي چندرسانه‌اي تبديل شوند كه در آنها معلم، راهنماي تحقيق است و دانش‌آموزان با انواع بانك اطلاعاتي روبرو هستند.
وي با اشاره به اين كه من و شما بايد نظام تعليم و تربيت را به گونه‌اي طراحي كنيم كه بتواند پاسخگوي اين نيازها باشد، مجددا دانش‌آموزان را مورد خطاب قرار داد و گفت: شما بايد اين سوال را بكنيد. ما كه نسل رو به رفتنيم.
وزير آموزش و پرورش در ادامه به نقش‌آفريني مردم در راهپيمايي 22 بهمن امسال نيز اشاره كرد و پرسيد: كجايند آن‌هايي كه دنبال توطئه براي جمهوري اسلامي ايران هستند؟ آنها بيايند و ببينند كه نسل سوم و چهارمي ما چگونه انقلاب خود را در روز باشكوه 22 بهمن تصوير كرد.
وي در ادامه سخنان خود مجددا به بحث توسعه فناوري‌هاي نوين در دنيا بازگشت و اذعان كرد: بنده با اين كه در ارتباط با فناوري اطلاعات و ارتباطات رشته دانشگاهي را راه‌اندازي كرده‌ام و معلم فناوري اطلاعات هستيم، امروز پسر دبستاني من در استفاده از اين فناوري از من جلوتر است.
علي‌احمدي به پيشرفت‌هاي ايران در عرصه‌هاي علمي نيز اشاره كرد و ضمن اين كه اين پيشرفت‌ها را مصداقي بر استعدادهاي ايرانيان براي كسب فناوري‌هاي نوين دانست، اظهار كرد: دانشمندان كشور ما نوعا ميانسال هستند و تا 50 سال ديگر نيز مي‌توانند نقش‌آفرين باشند. كجاي دنيا متوسط سن دانشمندان يك كشور 35 سال است؟
وي با استناد به گفته خود با تاكيد بر اين كه ما در شرايطي كه در تحريم هستيم، زودتر از افق به اهداف سند چشم انداز 20 ساله نظام مي‌رسيم، گفت: امروز ما در بسياري از زمينه‌هاي علمي و فناوري‌ها رتبه تك رقمي داريم.
وزير آموزش و پرورش براي گفته خود مثال زد: امروز فرمولاسيون مبارزه با بسياري بيماري‌هاي صعب‌العلاج در ايران كشف مي‌شود. علاوه بر اين ما در زمينه‌هايي همچون شبيه‌سازي، حرف‌هاي زيادي داريم و اين نيز در حالي است كه ساير زمينه‌ها از جمله نانو فناوري، انرژي هسته‌اي و حوزه دفاعي از جمله ساخت ماهواره نيز جزو پيشرفت‌هاي اصلي ما محسوب مي‌شود.
وي سخنان خود را اين گونه ادامه داد: نمي‌خواهم تبليغي بگويم، اما والله امروز در اغلب كشورهاي دنيا از جمله اروپا و آمريكا آن چنان عزتي براي مردم ايران ترسيم شده كه آن سرش ناپيداست و آن كشورها به ما غبطه مي‌خورند و مردم و مسوولان ما را دوست دارند.
علي احمدي در اين زمينه به پرتاب ماهواره «اميد» اشاره و اظهار كرد: امروز همه كشورها خوشحالند كه ايران با شرايط تحريمي سخت توانسته، ماهواره به فضا بفرستد و نشانگر آن اين است كه ميزان مراجعه به سايت ماهواره اختصاصي ايران از ميزان مراجعه به ماهواره‌هاي ديگر بسيار بالاتر بوده است.
وزير آموزش و پرورش در پايان سخنانش نيز مجددا دانش‌آموزان را مورد خطاب قرار داد و گفت: خودتان را بسازيد تا در هر جاي دنيا كه نياز باشد، سرباز انقلاب باشيد.
علي احمدي ضمن پايان دادن به سخنان خود، دوباره بر لزوم ايجاد تحول اساسي در برخي زمينه‌هاي ويژه در نظام تعليم و تربيت، تاكيد و خاطر نشان كرد: ما در فرايند تعليم و تربيت بايد به نوع نگاه به دانش‌آموز تحول اساسي ايجاد كنيم؛ چرا كه اساسا دانش‌آموزي كه به درجه بلوغ رسيده كه دين خود را انتخاب كند، چرا نبايد وي را در اداره مدرسه سهيم كنيم.
سخن معلم
اپيزود اول :
يك بار يكي از روساي قبلي منطقه 9 تهران به مناسبتي به برخي از مدارس اين منطقه مراجعه مي كرد و سخناني را ايراد مي نمود .
يك بار كنجكاو شدم بيينم اين مسئول صحبتي كه در مدرسه اي واقع در محدوده آذري مي كند با مدرسه اي كه در منطقه تهرانسر مي كند و يا صحبتي كه در محدوده خيابان آزادي مي كند با هم تفاوتي دارد و يا خير ؟
آن موقع مثل حالا به قول معروف " معروف " نبوديم و كسي هم ما را نمي شناخت !
در آن ايام سعي مي كردم به جاهايي كه اين رئيس مي رود من هم حضور داشته باشم و نكات مهم آن را نت برداري نمايم .
پس از مدتي متوجه شدم سخنان اين رئيس در همه جا يكسان است و تمام مطالب را از قبل آماده كرده و بدون هيچ تغييري آن ها را ارائه مي دهد !
در واقع همان گونه كه وزير مي گويند مسئولان هم كه قاعدتا بايد آيينه و الگوي معلمان باشند زياد فراتر از معلمان نيستند و طبق " قانون ظروف مرتبته " در فيزيك اين خاصيت را به يكديگر انتقال مي دهند !
تفاوت در ميزان و مقدار است والا محتوا همان است .....
يكي از رسوم و عادت هاي ما ايرانيان اين است كه درست و يا نادرست نصيحت كنندگان خوبي هستيم !
دوست داريم ساعت ها ديگران را مورد خطاب قرار دهيم اما به محض اين كه مورد خطاب قرار مي گيريم و يا پرسش و انتقادي از ما مي شود احساس ناامني كرده موضع دفاعي مي گيريم بدون آن كه به پيام و يا محتواي فرستنده پيام توجهي كنيم .
در همه جاي دنيا تعليم و تربيت بر دو نوع است : رسمي ( FORMAL ) و غير رسمي ( INFORMAL )
در همه جا سعي مي كنند كه اين دو را مكمل و متمم يكديگر قرار دهند نه رقيب و يا خنثي كننده يكديگر !
اگر وزير محترم به اين نتيجه رسيده اند بايد مشكل را پيدا كنند .
آيا مشكل در ايدئولوژيك كردن آموزش و پرورش نمي تواند باشد ؟
آيا مشكل در غير تخصصي بودن و يا غيرحرفه اي بودن آموزش و پرورش ما نيست ؟
آيا در آموزش و پرورش ما شايسته سالاري حاكم است ؟
آيا كار به كاردان سپرده شده است ؟
آيا نگاه سياسي به رويدادها تبديل به " نگاه علي – معلولي " شده است ؟
آيا ما ماشين پردازش را به روز كرده ايم كه انتظار داريم خط توليد ما به روز باشد ؟
آيا پردازشگران اين سيستم در جايگاه واقعي قرار گرفته اند كه انتظار ايفاي نقشي فراتر از انتظارات از آن ها وجود دارد ؟
آيا اهداف تعريف و تبيين شده در آموزش و پرروش با نيازهاي واقعي جامعه همخواني دارد ؟
آيا تلقي مردم و مسئولان از اهداف و نگرش ها در يك بردار قرار مي گيرند ؟
آيا شكاف ميان " حاكميت " و " ملت " براي همه تعريف و تبيين شده است يا اين كه سعي در فرافكني و گريز از واقعيات وجود دارد ؟
و...
اپيزود دوم :
بحث توسعه در كشور ما تابع سلايق و تفسيرهاي مختلف و متناقضي است .
برخي قائل به بعد و يا بخش خاصي از توسعه هستند . بديهي است اين سلايق و نگرش ها كشور ما را از يك اندام متعادل و متناسب خارج كرده و آن را بي قواره نموده است .
مي توان گفت پيكري شبيه انسان كه هيچ كدام به خصوص مغز آن با ساير قسمت ها تناسب و هماهنگي ندارد !
ذكر مثالي در اين زمينه خالي از لطف نخواهد بود :
همان گونه كه مي دانيد اولين فضا پيما توسط اتحاد جماهير شوروي ( سابق ) در سال 1959 به فضا پرتاب شد. اين سفينه بدون سرنشين تصاويري را به ماه ارسال كرد .
اين براي آمريكاييان كه آن موقع اين مساله را تجربه نكرده بودند بسيار سخت و غير قابل هضم بود .
آمريكاييان تصميم گرفتند كه علت اين پيشرفت و يا در واقع عقب ماندگي خود را پيدا كنند .
پس از برگزاري جلسات متعدد با حضور دانشمندان و كارشناسان به اين نتيجه رسيدند كه مشكل در سيستم آموزش و نوع مواد درسي است .
از اين به بعد بود كه تمام تلاش و همت خود را جهت ارتقاي نظام آموزشي صرف كرده و توانستند اولين فضاپيماي خود را پس از چند سال راهي فضا كنند .
آيا اين پروسه نيز در كشور ما طي شده است ؟
چگونه مي توان باور كرد با اين سيستم آموزشي فرسوده و از رده خارج كه در مشكلات و مسائل اوليه و بي شمار در جا مي زند و بدون آن كه مسئولان در پي رفع مشكل از ريشه برآيند اين گونه سخن از پيشرفت و رساندن خود به سطح كشورهايي مي رانند كه آموزش در كشور خود را غني و بالنده ساخته اند !
آيا نوع نگاه و نگرش سياست مداران و كارگزاران آن كشورها به موضوع " آموزش " با كشور ما شباهتي دارد ؟
" در دهه 60 ميلادي ، زماني كه روسها موفق شدند اولين ماينر بدون سرنشين فضايي خود را در سطح كره ماه فرود آورند ، در آمريكا يك انقلاب آموزشي اتفاق مي افتد زيرا ، آنها خود را در يك رقابت علمي مغلوب روسها ديدند و چاره كار را در بازسازي همه جانبه آموزش و پرورش به ويزه نيروي انساني شاغل در آن دانستند و ارتقاء مادي و معنوي آن را در دستور كار قرار دادند از طرفي ، بررسي روند توسعه و پيشرفت كشورهاي صنعتي و مدرن ، نشان مي دهد بدون ايجاد تحولي عميق در نظام آموزشي ، توسعه همه جانبه امكان پذير نيست به همين دليل ، در ليست اهميت هاي شغلي اين كشور ها ، مشاغل حوزه فرهنگ از جايگاه ممتاز برخوردارند .
امروز نيز اگر ما با همان حساسيت ها ( حساسيتهاي جهاني و يا نرم بين المللي ) به وضعيت موجود خودمان نسبت به كشورهاي مشابه بنگريم ،آموزش و پروش را نه تنها نيازمند اصلاحات كه نيازمند يك انقلاب جانبه خواهيم يافت . عقب ماندگي كشور در ابعاد علمي و اقتصادي نسبت به كشور هاي همتراز مانند كره جنوبي ، سنگاپور ، مالزي ، تايلند ، تايوان وحتي برخي از كشورهاي حاشيه خليج فارس ، معلول ناكارآمدي آموزش و پرورش است .
متاسفانه ، ما هيچ گاه نخواستيم باور كنيم كه ، در كورس رقابتهاي جهاني با كشورهاي مشابه خود دچار عقب افتادگي شده و نقش آموزش و پروش را در توسعه كشور ناديده گرفته ايم ."
منبع : http://www.eapn1.ir/Maghalat/Mag-027.htm
تنها چيزي كه مي توان در برابر اين پديده مطرح كرد همانا " رشد بادكنكي " بدون زير ساخت هاي اساسي است .
تجارب همه كشورهاي توسعه يافته و فراصنعتي مويد اين واقعيت است كه توسعه بايد همه جانبه باشد و محور اين توسعه عنصري غير از آموزش نخواهد بود .
توسعه پايدار و علمي با رشد بادكنكي تفاوت ها دارد ....
http://smiedu.blogfa.com/post-1946.aspx
۱ نظر:
مطلب بسیار خوبی بود . خسته نباشید .
ارسال یک نظر