ادامه...
شاید همگان این جمله مشهور دکتر شریعتی را به یاد بیاورند :
" خدایا تو چگونه زیستن را به من بیاموز ، چگونه مردن را خود خواهم آموخت "
آیت الله منتظری مصداق عینی این جمله بود .
زیستنی توام با مبارزه ، تلاش و مجاهدت برای زدودن و پیرایش پلشتی ها ، پلیدی ها و آگاه سازی افکار عمومی و مردنی " بدون اطلاع اطرافیان " در عین آرامش و عظمت روح و مراسمی در خور مقام و مرتبت روحانی و معنوی او ...
آن یار سفر کرده مصداق این جمله دکتر شریعتی نیز بود که حقیقت را فدای مصلحت نکرد و برای توجیه و آرام سازی وجدان و خود فریبی ، حقیقت را ذبح شرعی نکرد !
او می توانست مطابق با تئوری های " سیاسیون " کمی زمان را بخرد و اندکی " تقیه "کند تا بتواند به مقاصد و آرمان های از پیش ساخته خود عمل کند !
اما او می دانست که غلتیدن در این ورطه و لغزیدن در ناکجاآباد " سیاسی گری " تضمینی برای حفظ روحیه " حقیقت جویی " او باقی نخواهد گذاشت و چه بسا پس از رسیدن به آن مقام نیز مصلحت های بعدی و " حفظ موقعیت " برای اقدامات احتمالی آینده ، او را " شبیه دیگران " می کرد !
بسیار دیده ایم اطرافیان و دوستانی که شوق وصال " یک میز " دیواری به قطر " یک کهکشان " بین او و دوستان قدیم ایجاد کرده است و حتی لبخند یکی از مقامات او را از خود بی خود و بیگانه نموده است !
خیلی سخت است که یک فرد به آن درجه از رشد و کمال برسد که " قولش " با " عملش " یکی شود .
شجاعت این آیت خدا و سعه صدر و انعطاف او در برابر واقعیات و پذیرش اشتباهات و قصورات در حدی بود که مانند بسیاری ، عمل کردن بر اساس " مقتضیات زمانه و محیط " را توجیه و سرپوشی برای فرار از " خود " و حفظ " غرور کاذب " و " استبداد روکش دار " نمی کرد !
مخالفت او با پدیده ها و جریانات نیز از سر " ابراز وجود " نبود !
آری !
آیت الله منتظری به واقع آیتی از از خدا بود ...
یادش همواره گرامی باد .
۲ نظر:
اين روزها ،هر وقت مطلبي را در باره مرحوم منتظري مي خوانم مي خواهم كلي شرح بنويسم و حرف بزنم .. اما مي بينم همين بس كه ..، منتظري منتظري بود ...
salam
che begouyam ke delam khoon ast...........
ارسال یک نظر