" * ايران در 7 دانش از جمله رياضي و مكانيك رتبه نخست منطقه را دارد
زماني با بيان ايران در 3 عرصه سياسي، علمي و زيرساخت‌ها رشد داشته است، گفت: با وجود ايجاد تهديدها و تحريم‌هاي مختلف، ايران توانسته است از طريق دينمداري، رشد كند همچنين نخستين گام علمي كه در 30 ساله گذشته به وسيله تلاش ايرانيان برداشته شده، ساخت و پرتاب ماهواره بوده است.
وي گفت: ايران توانسته است با استفاده صلح‌آميز از انرژي هسته‌اي و پيشرفت در عرصه‌هاي پزشكي در جهت رشد مقالات علمي، رتبه نخست را در خاورميانه كسب كند.
معاون پشتيباني اداره كل آموزش و پرورش شهرستان‌هاي استان تهران با بيان اينكه ايران در 7 دانش از جمله رياضي و مكانيك رتبه نخست را در منطقه داراست، گفت: هم‌اكنون در ايران 20 پارك علمي تأسيس شده و 20 هزار مقاله علمي در مجلات معتبر جهاني از سوي دانشمندان ايراني به چاپ رسيده است همچنين ايران در علم فناوري نانو جايگاه چهاردهم را در دنيا داراست.
زماني ادامه داد: اگر معلمان بخواهند به موفقيت دست يابند نيازمند تلاش و همت مضاعف هستند همچنين نبايد تلاش‌هاي موفقيت‌آميز ايرانيان را فداي عملكرد بعضي خواص كرد.
وي با بيان اينكه سهم ايران در توليد علم 5 درصد از كل جهان است، اظهار داشت: اگر معلمان بخواهند در جايگاه مطلوب و مناسب قرار گيرند بايد با اعتقاد به خدا و خون شهدا و ايثارگري‌هاي خود به اهداف مورد نظر دست يابند."
89/04/02
البته شنیدن این خبر با این که توسط هیچ سازمان و یا نهاد علمی یا آموزشی بین المللی مورد تایید قرار نگرفته است می تواند خوشحال کننده باشد .
شاید آوردن چند مدال المپیادی و جهانی برای مسئولان ما دلخوش کننده باشد اما باید در تفسیر مسائل و رویدادها به واقع بینی و واقع نگری توجه کافی داشت .
نخبه پروری نمی تواند شاخصی قابل اتکا برای موفقیت و پویایی یک نظام آموزشی باشد .
یکی از مهم ترین این آیتم ها " وضعیت سواد " است.
سخن معلم قبلا گزارشی را در مورد وضعیت سواد دانش آموزان ایرانی منتشر کرد :
" سواد خواندن و نوشتن دانش آموزان ايرانی در رتبه های پائين جهانی قرار دارد ، گزارش ترانه بنی يعقوب، همشهری عصر
قبول خبر پائين بودن رتبه جهانی سواد خواندن و نوشتن دانش آموزان ايرانی برای خيلی ها سخت است. آموزش های فشرده و سخت دوره ابتدائی را کمتر کسی می تواند از ياد ببرد مشق شب های بی پايان و ديکته هائی که هرشب بدون وقفه تکرار می شوند. پس چطور با اين همه تلاش دانش آموزان و معلمها باز هم وضعيت دانش آموزان ايرانی در خواندن و نوشتن و رياضی رضايت بخش نيست .
خبر کوتاه بود و غافلگير کننده رئييس پژوهشگاه تعليم و تربيت آموزش و پرورش چند روز پيش اعلام کرد :" طبق آزمون بين المللی تيمز و پلز ايران در دروس رياضی و علوم و همچنين سواد خواندن و نوشتن رتبه های آخر را در بين کشورهای جهان به خود اختصاص داده است ."
هاجر تحريری هر چند رتبه دقيق ايران را در اين رده بندی جهانی نمی گويد اما به طور ضمنی اشاره می کند :"اگر ۳۰ کشور در اين آزمون شرکت کرده باشند رتبه ايران ۲۹ يا ۲۸ است ما اين نتايج را منتشر می کنيم تا مسئولان نظام آموزشی تدبيری برای اين نابه سامانی بينديشد."
متن کامل را در این جا بخوانید :
آنان كه بي سوادي معلمان را رسانه اي مي كنند چرا در مورد گزارش پژوهشگاه تعليم و تربيت سكوت كرده اند !
http://smiedu.blogfa.com/post-1888.aspx
اما در نگرشی وسیع و کلان تر باید وضعیت سواد را در ایران مورد بررسی و واکاوی قرار داد .
فقدان فرصت های آموزشی برابر برای همه سنین و نیز دو جنس موجب شده است که کشور ما از نظر سواد در رتبه 140 تا 150 در جهان قرار بگیرد !
وبلاگ مـــــــدرســــه (School)این موضوع را مورد بررسی آماری و تحلیلی قرار داده است و البته پس از مطالعه این مطلب و نیز مطالب مرتبط باید این سوال جدی را از مسئولان پرسید که قصدشان از انتشار این مطالب خلاف واقع چیست و این که آیا بدون ترسیم جایگاه واقعی و نقطه موجود با این گونه تعریف ها می توان به نقطه مطلوب رسید ؟
سطح سواد در جهان و جایگاه ایران
بنا بر اطلاعات آماری که در سایت نیشن مستر از منابع معتبر جهانی از 205 کشور جهان ارائه شده است سطح سواد جهانی 83.6 درصد است(این آمار از سال 2000 تا 2008 از کشور های مختلف بدست آمده است). البته توزیع سطح سواد در جهان نابرابر است به این معنی که کشور های توسعه یافته بیشترین سواد و کشور های ضعیف کمترین آن را دارند.در این زمینه به ترتیب قاره اروپا بالاترین سپس آمریکا شمالی و روسیه و آسیای مرکزی و آمریکای جنوبی و آسیای شرق و جنوب شرقی و خاورمیانه و در نهایت آفریقا قرار دارد. همان طور که یکی از شاخص های توسعه مربوط به منابع انسانی می شود لذا داشتن سواد می تواند یک کشور را در ابعاد مختلف به رشد و بالندگی برساند.
جامعه ای را در نظر بگیرید که همه افراد آن با سوادند و همه (زن و مرد) به طور برابر از امکانات تحصیل برخوردار هستند. از طرف دیگر جامعه ای را در نظر بگیرید اکثریت افراد آن بی سواد هستند و امکانات تحصیل برابر برای همه وجود ندارد.
در این دو جامعه فرضی چه اتفاقی خواهد افتاد؟ کدام جامعه فرزندان خود را خوب تربیت خواهد کرد؟ سطح بهداشت در این دو جامعه چگونه است؟ سطح فرهنگ چطور؟ پیشرفت و بالندگی در کدام جامعه وجود دارد؟ به سطح ابتکارات و اختراعات و تحولات اجتماعی و آگاهی نسبت به حقوق اجتماعی و غیره نگاهی بیندازید، آن موقع است که شما متحیّر خواهید شد .
مقایسه سطح سواد در بین کشورهای توسعه یافته و عقب مانده گویای مطالب فوق است. در یک سو کشورهایی قرار دارند که جمعیت آنها صد در صد(یا نزدیک به آن) با سواد هستند مثل، فنلاند و نروژ و ژاپن و آمریکا و غیره و در سویی دیگر کشورهایی قرار دارند که پائین ترین سطح سواد را در بین مردمان جهان دارند و جزء عقب مانده ترین کشورها هستند. مثل بورکینافاسو (21.8 درصد) و افغانستان (28 درصد) و نیجر (29 درصد).
همچنین مقایسه سطح سواد مردان و زنان در کشورهای جهان نشان می دهد که چگونه هنوز در بسیاری از کشورهای جهان سطح سواد زنان نسبت به مردان کمتر است. این اختلاف در کشور های عقب مانده بسیار بالاست اما در کشورهای توسعه یافته تقریبا برابر است. به چند نمونه توجه کنید:
فنلاند: زنان100%، مردان 100%
آمریکا: زنان%99 ، مردان99%
فرانسه: زنان99%، مردان99%
روسیه: زنان 99.5% ، مردان 99.7%
..................................................
هند: زنان48.3% ، مردان 70.2%
ترکیه: زنان 79.6، مردان 95.3%
عراق: زنان 24.4%، مردان 55.9%
افغانستان: زنان 12.6%، مردان 43.1%
اما وضعیت کشور ما هم از نظر سواد در منطقه زیاد مناسب نیست. برخی از کشورها مثل ترکیه، کویت، بحرین، قطر وضعیت بهتری نسبت به ما دارند. بنا بر اطلاعات نهادهای داخلی، سطح سواد در کشور حدود 82%(زنان 78% مردان 86%) است در این صورت کشور ما از نظر سواد در رتبه 140 تا 150 در جهان قرار خواهد گرفت(که برای ما ایرانی ها شایسته نیست).
گرچه بعد از انقلاب فعالیت نهضت سواد آموزی در کنار آموزش و پرورش موجب با سوادی حدود ده میلیون نفر شده است. ولی هنوز 14 درصد بی سواد در کشور داریم (این می تواند برای یک کشور مدعی چون ایران یک فاجعه باشد.)
میانگین سواد در کشور ما بنا به آمار های مختلف 5 تا 6 سال ممکن است باشد و این نشان می دهد که افراد با سواد جامعه، کم سواد هستند. این میانگین در کشور آمریکا 12 سال، در نروژ 11.8، در کانادا 11.6، در ژاپن 9.5، در کویت 7.1 و در افغانستان 1.7 سال است.
مبارزه با بیسوادی در جامعه ای که میراث گذشته را به یدک می کشد سخت و دشوار است و عده ای زیادی از بیسوادان بالای 50 سال سن دارند و آموزش آنها بعضا غیر ممکن است. همچنین آموزش افراد کم توان ذهنی و افرادی که از نظر بینایی و شنوایی مشکل دارند نیازمند به توجه و همت و برنامه ریزی مسئولان است. به امید روزی که بتوانیم ریشه بیسوادی را در سر زمین ایران ریشه کن کنیم و همانطور که در برنامه چشم انداز 20 ساله پیش بینی شده است، ایران را در منطقه به مقام اول تبدیل کنیم.
منبع :
http://classro.blogsky.com/1389/01/08/post-215/
مطالب مرتبط :
تاملی بر سخنان وزیر این دولت در آموزش و پرورش ، فرستادن انسان به فضا... توسعه بدون محوریت آموزش محکوم به شکست است
http://smiedu5.blogspot.com/2010/02/blog-post_15.html
درصد قبولی " ، " عملکرد مسئولان " ، " رضایت شغلی معلمان " مساله این است
http://smiedu5.blogspot.com/2010/02/blog-post_05.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر