ایستاده در باد
شاخه نازک بیدی کوتاه
بر تنش جامه ای انباشته از پنبه و کاه
بر سر مرزعه افتاده بلند
سایه اش
سرد و سیاه
نه نگاهش را چشم
نه کلاهش را پشم
سایه امن کلاهش اما
لانه پیر کلاغی است که با قال و مقال
قارقار از ته دل می خواند
آنکه می ترسد ... می ترساند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر